Zasady właściwego żywienia cieląt

Praca dla nieletnich – czyli czy nastolatkowie mogą liczyć na dobrze płatne zajęcie?

Racjonalne żywienie cieląt polega na stosowaniu właściwych dawek mleka pełnego i chudego, jak też pasz mlekozastępczych oraz in­nych, zapewniających im potrzebną ilość energii oraz składników mine­ralnych i witamin przez cały okres wychowu.

System żywienia cieląt powinien być dostosowany do kierunku pro­dukcji, a więc inny w odchowie cieli­czek przeznaczonych do dalszego chowu i inny w odchowie buhajków przeznaczonych na opas.

Żywienie cieliczek nie powinno być zbyt intensywne (bardzo dużymi dawkami mleka), lecz umiarkowane, oszczędne, ale zapewniające uzyskiwanie dzienny przyrostów w granicach 700 g. Należy pamiętać, że na każdy kilogram przyrostu trzeba zużyć średnio 10 l mleka pełnego.

Obniżone ze względów oszczędnościowych dawki mleka pełne muszą być uzupełniane mlekiem odtłuszczonym, paszami treściwymi podawanymi w postaci mieszanek lub pójła z dodatkiem siemienia makucha lnianego, oraz śrutą z  owsa, jęczmienia lub grochu. Do mleka chudego można dodawać 4-5 dekagramów (dag) przegotowanego siemienia lnianego.

Pójło dla cieląt hodowlanych mo być przygotowane z 1 kg miesza C lub z 30 dag śruty owsianej, 70 dag makucha lnianego i 10 l wody. Mieszankę zawierającą makuch lniany lub siemię należy zagotować z wodą i podawać w ilości 6-8 l szt. dziennie do 2-3 mies. życia.

Żywienie buhajków przeznaczonych na opas powinno być bardziej intensywne. Średni przyrost dzienny powinien wynosić co najmniej 800 g, ilość skarmianego mleka pełnego i chudego musi być więc większa aniżeli dla cieliczek.

Już od 10 dnia życia cielęcia należy stopniowo przyzwyczajać je do po­bierania pasz stałych – treściwych, siana, okopowych lub zielonki, zależnie od pory roku. Przyzwyczajanie cielęcia do pobie­rania paszy treściwej można prze­prowadzić w następujący sposób: bezpośrednio po wypiciu mleka wil­gotny jeszcze pysk cielęcia należy lekko obsypać paszą treściwą, która – zlizywana – zachęca cielę do sa­modzielnych prób jej pobierania. Do 90 dnia życia zaleca się skarmianie mieszanki treściwej złożonej w 50% i mieszanki treściwej C i w 50% ze śruty jęczmiennej lub owsianej. Po zakończeniu okresu pojenia mlekiem chudym należy stosować wyłącznie mieszankę C.

Siano dobrej jakości – w okresie zimowym – i zielonki – latem – powinny pochodzić z młodych, dobrze ulistnionych roślin. Czysto wymyte okopowe, najlepiej marchew lub buraki cukrowe, po­daje się rozdrobnione (pokrajane w cienkie plasterki). Od 3 miesiąca życia można skarmiać dobrze sporządzone kiszonki z żyta z wyką przed kłoszeniem, z młodej trawy lub kukurydzy.

Pasze nie wyjedzone w ciągu dnia należy wieczorem usuwać ze żłobów, żeby nie pleśniały. Co najmniej raz na tydzień żłoby trzeba wyczyścić  i starannie wymyć szczotką, aby nie dopuszczać do gromadzenia się wilgotnych resztek pasz, stanowią­cych pożywkę dla much i różnego rodzaju szkodliwych dla zdrowia drobnoustrojów.

Dodaj komentarz